دنیا دیوانه شده. جلسه توجیهی گذاشتهاند برای بایدن. آخر این خدازده توجیهشدنی نیست، چه اصراری دارید. حالا شب میآید میگوید خبر گمشدن پادشاه ویتنام در حادثه غرق زیردریایی، ما را و دنیا را تکان داد.
علیاف (حیف اسم) پیام داده بهشدت نگران شدم کمکی اگر هست بگویید. یارو تا دیروز با نتانیاهو دست میداد و روبوسی میکرد حالا فاز غم برداشته.
شبکه خبر دارد دوتا امدادگر را نشان میدهد که به ترکی با هم حرف میزنند. ترکی نمیفهمم؛ ولی نگرانی توی صدا را چرا.
اینهـــــــمه مـِه آخر؟ خدایا مذهبت را شکر. تلویزیون شده مثل مفاتیحالجنان. یک شبکه امینالله میخواند، آن یکی توسل. یکی حدیث کسا پخش میکند، آن یکی صلوات خاصه… صلوات خاصه؟ راستی فردا ولادت آقای ایران است. مجری با بغض تبریک میگوید. دنیا دیوانه شده است. آدم که با بغض ولادت رضای جان (ع) را تبریک نمیگوید. رضای جان؟ الهی رِضاً بِقَضائِکَ.
شدهام مثل زمان حاجی. هی راه میروم. هی تلویزیون را روشن میکنم. هی خاموشش میکنم. هی گوشی را میگیرم دستم. هی پرتش میکنم یکگوشه.
هی میروم سال ۶۰ و فکر میکنم مردم چطور با نبودن شهید رجایی کنار آمدند؟ لا الله الا الله، بابا بیخیال هنوز که چیزی نشده.
دنبال یکدستی متن میگردید؟! نگردید. متنم یکدست نیست. مثل دلم، آشوب است.
رضایینیا | «ادامه میدهد «من ساکن منطقهی ـــــــ هستم، ماهی یکبار توی مسجد گوسفند سر میبریدن، همه اهالی محله دعوت میشدن برای شام، بعضی وقتها هم نهار برنج میدادن. حتی اگر مسجد نمیرفتیم غذا رو توی محله توزیع میکردن هیچکس نمیدونست بانی این کار کیه. اون منطقه محرومه، همون ماهی یکبار براما غنیمت بود»
حسنا | ساعت حدود ۳ بعد از ظهر روز سهشنبه است.هوا به شدت به هم ریخته،رعد و برقهای خیلی شدیدی شنیده میشود، دل آسمان هم عجیب پر است.
همین که از کوچه و محله خودمان خارج میشویم به ترافیک سنگینی برمیخوریم .تا چشم کار میکند ماشین است و جمعیت فراوان.
همه به سمتی خاص کشیده میشوند
بنت الصابر | «آنجا حسین گریه کرد، خیلی هم گریه کرد، اما از آن سخت ترش زمانی بود که به پیکر علی رسید آنجا حسین گفت «اگرچه بردن جسمت به عهده پدر است، اما علی حساب کردم و دیدم که کار صد نفر است…»
بعد عبا را پهن کرد و گفت «حتی اگر کنار هم بگذارم تنش، نه آن جوان خوش قد و بالا نمی شود …» اینجا حسین خیلی گریه کرد»
فاطمه_شاهابراهیمی | «نگاهش نمیکردم. من اینطور آدمیاَم. اگر توی تشییع عزیزی شرکت نکنم و باهاش خداحافظی نکنم این سنگینی تویِ وجودم سبک نمیشود. سرِ شهادت حاجقاسم هم توفیق شرکت نداشتم. هرچه اشک میشدم، هرچه ختم قرآن میگرفتم، مگر آن وزنهی سنگین از روی دلم برداشته میشد؟ بقول مامان:«به خاک که بسپریش سبک میشی، داغش خنک میشه.»
مرادی | من را میکشاند به لایههای درونیتر از کتاب توی دستش و به همان فطرت خدا آشنا و پاکی که در روحش تنیده. رفته است سازمان ملل! جایی که بیشترین دوربینها چریک کنان تمام سَکنات و نفسها و رفتار و حتی نوع ایستادن و صحبتکردن تا چروکهای ریز قبا و عبا و کرواتهای آدمها را میبرند زیر لنز دوربین و مخابره میکنند به همه!
نسرین رامادان | هر شهید، کربلایی دارد و خاک آن کربلا تشنه خون اوست و زمان، انتظار میکشد تا پای آن شهید بدان کربلا برسد. آنگاه خون شهید جاذبه خاک را خواهد شکست و ظلمت را خواهد درید و معبری از نور خواهد گشود و روحش را به سفری خواهد برد که برای پیمودن آن هیچ راهی بجز شهادت وجود ندارد.
آری! در عالم رازی است که جز به بهای خون فاش نمیشود.
شما میتوانید روایتهای تصویری و مکتوب خود را از دولت آیتالله رئیسی، از نحوه مواجهه با خبر شهادت وی، و از مراسمهای تشییع و عزاداری برای ما ارسال کنید.
